Globoidalna przekładnia ślimakowa

Wiadomości wstępne
Jak już sama nazwa wskazuje, obydwa elementy stanowiące tę przekładnię są globóidami, przy czym ślimak obejmuje zwojami ślimacznicę na znacznej części obwodu; wskutek tego powiększa się powierzchnia dolegania, a obciążenie rozkłada się na znaczną liczbę zębów, co oczywiście pociąga za sobą mniejsze zużycie zębów.


O kształtach i wymiarach zębów ślimaka i ślimacznicy decyduje przede wszystkim wykonanie. Przekładnia globoidalna wykazuje duże zalety tylko wówczas, gdy elementy składowe są dokładnie wykonane, powierzchnie robocze mają znaczną gładkość, a montaż zostanie starannie i prawidłowo przeprowadzony.

Powierzchnie podziałowe ślimaka i koła ślimakowego muszą być odpowiednio ukształtowane.

Z rysunku widzimy, że lima podziałowa ślimaka jest jednocześnie linią podziałową (kołem podziałowym) ślimacznicy w przekroju środkowym.

Natomiast powierzchnia podziałowa ślimacznicy powstaje przez obrót czołowego okręgu ślimaka dookoła osi ślimacznicy. Widzimy więc, że powierzchnia podziałowa ślimacznicy w płaszczyźnie przechodzącej przez oś ślimacznicy prostopadle do osi ślimaka wykazuje mniejszą krzywiznę aniżeli ślimak w tym przekroju — rzut boczny oraz — łuk AB.

Drukuj