Zależności geometryczne w przekładniach ENIMS
Zależności geometryczne w przekładniach stożkowych kołowo-łukowych o stałej wysokości zębów ENIMS
Przekładnie stożkowe o kołowo-łukowej linii zęba i stałej wysokości zębów wykonywane są metodami podziałowymi głowicami nożowymi typu Gleason. Są one projektowane głównie dla produkcji jednostkowej i małoseryjnej. Zasadniczą zaletą tego typu przekładni jest łatwość w uzyskiwaniu prawidłowej współpracy zębów. W przekładniach tych, ze względu na równą wysokość zębów wzdłuż tworzącej, nie występuje skośność śladu współpracy zębów, jak to ma miejsce w przekładniach Gleasona o zmiennej wysokości zębów. Ze względu na możliwość wystąpienia zaostrzenia zębów oraz podcięcia zarysu od strony wewnętrznej wieńca zębatego, stosowane są mniejsze niż w innych przekładniach stożkowych szerokości wieńca zębatego. Przyjęto, że szerokość wieńca zębatego przyjmowana jest wg określonych proporcji b = (0,2 + 0,3)Re.
Przekładnie tego typu wykonywane są przy liczbie zębów zębnika z1 ≥ 9 i liczbie zębów zębatki pierścieniowej zc ≥ 29. Zasadniczymi danymi wyjściowymi do projektowania są: średnica podziałowa zewnętrzne d2 koła oraz przełożenie u = z2/z1.
Przekładnie stożkowe o kołowo-łukowej linii zęba i stałej wysokości zębów wykonywane są metodami podziałowymi głowicami nożowymi typu Gleason. Są one projektowane głównie dla produkcji jednostkowej i małoseryjnej. Zasadniczą zaletą tego typu przekładni jest łatwość w uzyskiwaniu prawidłowej współpracy zębów. W przekładniach tych, ze względu na równą wysokość zębów wzdłuż tworzącej, nie występuje skośność śladu współpracy zębów, jak to ma miejsce w przekładniach Gleasona o zmiennej wysokości zębów. Ze względu na możliwość wystąpienia zaostrzenia zębów oraz podcięcia zarysu od strony wewnętrznej wieńca zębatego, stosowane są mniejsze niż w innych przekładniach stożkowych szerokości wieńca zębatego. Przyjęto, że szerokość wieńca zębatego przyjmowana jest wg określonych proporcji b = (0,2 + 0,3)Re.
Przekładnie tego typu wykonywane są przy liczbie zębów zębnika z1 ≥ 9 i liczbie zębów zębatki pierścieniowej zc ≥ 29. Zasadniczymi danymi wyjściowymi do projektowania są: średnica podziałowa zewnętrzne d2 koła oraz przełożenie u = z2/z1.