Obróbka uzębienia przekładni hipoidalnych metodą SPIROFLEX

Obróbka uzębienia przekładni hipoidalnych metodą SPIROFLEX

Obróbka uzębienia przekładni hipoidalnej typu EG wg metody SPIROFLEX realizowana jest przez odtaczanie zarysów zębów z płaskich zębatek koronowych zmodyfikowanych (wskutek wprowadzenia beczkowatości i uwzględnienia przesuniębć V/E zębnika względem koła) do obróbczych stożków kształtujących.

Jako zasadę stosuje się określenie komplementarnych stożków obróbczych kształtujących odpowiednio zębnik i koło, wychodząc z płaskiej zastępczej zębatki koronowej.

Określanie wielkości zastępczej płaskiej zębatki koronowej. Opierając się na geometrii przekładni hipoidalnej — kąt nachylenia wspólnej stycznej do osi koła pokazany na rysunku.

Obliczanie zmiany położenia punktu styczności zębów wynikającego z podatności zębnika na przemieszczenia pod obciążeniem. Podobnie jak w przypadku przekładni stożkowej, w obliczeniach ustawczych do obróbki uzębienia przekładni hipoidalnej uwzględniany jest wpływ przemieszczeń zębnika w stosunku do koła na zmianę położenia śladu współpracy pod obciążeniem. Z doświadczeń wynika, że obróbka uzębienia z zastosowaniem głowic o dużej średnicy daje efekt przemieszczenia śladu współpracy w kierunku na zewnątrz wieńca zębatego. Odwrotnie przebiega zjawisko w przypadku obróbki małymi głowicami. Obliczanie teoretycznego punktu styczności w odniesieniu do zastępczej zębatki pierścieniowej dla przekładni hipoidalnej HG prowadzone są w sposób inny niż dla przekładni stożkowej.