Skrzynki przekładniowe stopniowe o złożonej strukturze przełożeń
Stosowanie skrzynek przekładniowych o złożonej strukturze przełożeń może mieć na celu:
— skrócenie łańcuchów kinematycznych przenoszących napęd w zakresie podwyższonych prędkości obrotowych (łatwiejszy rozruch, zmniejszenie hałasu przekładni zębatych itp.);
— możność zastosowania w zakresie podwyższonych prędkości obrotowych elastycznych elementów przekładniowych (pasów).
Klasycznym przykładem praktycznego zastosowania złożonej struktury przełożeń jest napęd wrzeciona ciężkiej tokarki, w którym dzięki przekładni z uzębieniem wewnętrznym możliwe jest uzyskanie dużej rozpiętości przełożeń ostatniej grupy przekładniowej.
Ze schematu kinematycznego i wykresu przełożeń widać, że w zakresie górnych prędkości obrotowych wrzeciono jest napędzane bezpośrednio przez pas płaski (560-^-2800 obr/min), natomiast zakres niższych prędkości obrotowych jest uzyskiwany przez pasy klinowe i koła zębate we wrzecienniku. Podczas pracy przy najwyższych prędkościach wrzeciona żadne koło zębate we wrzecienniku nie obraca się.
Uniwersalna skrzynka posuwów zawiera nawrotnicę, przekładnię zwielokrotniającą, przekładnię zamiany gwintów calowych na metryczne, siedmiostopniową przekładnię podstawową z kołami przesuwnymi i przekładnię rozgałęziającą napęd na śrubę pociągową SP lub na wałek pociągowy WP. Przekładnia gitarowa jest wykorzystywana tylko przy gwintowaniu, natomiast napęd posuwów w całym zakresie prędkości wrzeciona jest odbierany z wałka VI skrzynki przekładniowej przez pas klinowy (wejście do skrzynki posuwów przez koło 45, a następnie przez nawrotnicę na wałek z dwójką przesuwną 25—50).
— skrócenie łańcuchów kinematycznych przenoszących napęd w zakresie podwyższonych prędkości obrotowych (łatwiejszy rozruch, zmniejszenie hałasu przekładni zębatych itp.);
— możność zastosowania w zakresie podwyższonych prędkości obrotowych elastycznych elementów przekładniowych (pasów).
Klasycznym przykładem praktycznego zastosowania złożonej struktury przełożeń jest napęd wrzeciona ciężkiej tokarki, w którym dzięki przekładni z uzębieniem wewnętrznym możliwe jest uzyskanie dużej rozpiętości przełożeń ostatniej grupy przekładniowej.
Ze schematu kinematycznego i wykresu przełożeń widać, że w zakresie górnych prędkości obrotowych wrzeciono jest napędzane bezpośrednio przez pas płaski (560-^-2800 obr/min), natomiast zakres niższych prędkości obrotowych jest uzyskiwany przez pasy klinowe i koła zębate we wrzecienniku. Podczas pracy przy najwyższych prędkościach wrzeciona żadne koło zębate we wrzecienniku nie obraca się.
Uniwersalna skrzynka posuwów zawiera nawrotnicę, przekładnię zwielokrotniającą, przekładnię zamiany gwintów calowych na metryczne, siedmiostopniową przekładnię podstawową z kołami przesuwnymi i przekładnię rozgałęziającą napęd na śrubę pociągową SP lub na wałek pociągowy WP. Przekładnia gitarowa jest wykorzystywana tylko przy gwintowaniu, natomiast napęd posuwów w całym zakresie prędkości wrzeciona jest odbierany z wałka VI skrzynki przekładniowej przez pas klinowy (wejście do skrzynki posuwów przez koło 45, a następnie przez nawrotnicę na wałek z dwójką przesuwną 25—50).