Zadania obróbkowe obrabiarki
W tej grupie danych ustala się rodzaje przewidywanych narzędzi oraz wynikające z przeznaczenia obrabiarki typowe zadania obróbkowe, a w szczególności: wymiary i kształty obrabianych przedmiotów, dokładność wymiarowo-kształtową i chropowatość obrobionych powierzchni, rodzaje i postać materiału wyjściowego lub półwyrobu oraz seryjność produkcji.
W przypadku konstruowania obrabiarki specjalnej ustalenie zadań obróbkowych sprowadza się do opracowania optymalnego planu operacyjnego obróbki, z którym równocześnie rodzi się koncepcja układu roboczego obrabiarki. Plan operacyjny obróbki opracowuje się w oparciu o informacje technologiczne, które obejmują:
— rysunek wykonawczy części surowej i obrobionej,
— zakres zmian wymiarów i kształtów przedmiotu obrabianego (w przypadku gdy obrabiarka ma być przeznaczona do obróbki przedmiotów wykazujących pewne różnice pod względem wymiarów i kształtów),
— wielkość produkcji rocznej lub wielkość serii,
— graniczny koszt obróbki (ewent. żądane procentowe obniżenie kosztu w stosunku do dotychczas stosowanego procesu obróbki, np. na obrabiarce ogólnego przeznaczenia).
Ustalenie zakresu zadań obróbkowych dla obrabiarek ogólnego przeznaczenia jest o wiele trudniejsze niż dla obrabiarek specjalnych. Dla każdej obrabiarki ogólnego przeznaczenia danego typu powinien być przewidziany określony zakres zadań obróbkowych normalnych — wykonywanych na obrabiarce z wyposażeniem normalnym i zadań specjalnych — możliwych do wykonania przy użyciu wyposażenia specjalnego.
Jeżeli projektowana obrabiarka ma być rozwinięciem i udoskonaleniem typu dotychczas produkowanego, to zagadnienie doboru zadań obróbkowych jest o tyle ułatwione, że można wykorzystać istniejącą dokumentację typowych operacji obróbkowych, która wymaga jedynie ewentualnych zmian i uzupełnień na podstawie zebranych doświadczeń, z uwzględnieniem aktualnego stanu techniki i tendencji rozwojowych.
Przystępując do konstrukcji obrabiarki ogólnego przeznaczenia nowego typu, należy przeprowadzić szczegółową analizę jej zadań obróbkowych, dokonując wyboru typowych przedmiotów obrabianych i typowych operacji. Bardzo pomocny w rozwiązaniu tego podstawowego zagadnienia przy projektowaniu obrabiarek ogólnego przeznaczenia jest technologiczny klasyfikator części maszyn (TKCM). Należy przy tym pamiętać, że nadmierne rozszerzenie podstawowych zadań obróbkowych pociąga za sobą komplikowanie konstrukcji i wzrost kosztu obrabiarki. Dla realizacji zadań obróbkowych w szerokim zakresie najlepsze wyniki daje metoda konstruowania rodzin obrabiarek oraz metoda budowy składanej.
Przystępując do konstrukcji tokarki kopiarki należy dokonać wyboru typowych części. Bliższa analiza powierzchni, które mają być uzyskane w wyniku obróbki, nasuwa myśl podjęcia konstrukcji rodziny tokarek kopiarek kłowo-uchwytowych w różnym układzie i różnej liczbie suportów (suporty kopiujące, krzyżowe i poprzeczne wcinające).
Warunki skrawania.
Warunki skrawania określa się odpowiednio do ustalonych zadań obróbkowych obrabiarki, biorąc pod uwagę:
a) rodzaje wykonywanych operacji obróbkowych (np. dla wiertarek — wiercenie, pogłębianie, rozwiercanie, gwintowanie i ewent. wytaczanie),
b) rodzaje i gatunki obrabianych materiałów (żeliwo, stal, metale kolorowe i ich stopy, sztuczne tworzywa i materiały ceramiczne, jak np. porcelana),
c) wymiary i materiał ostrzy stosowanych narzędzi (stale narzędziowe węglowe, stale szybkotnące, węgliki spiekane, spieki ceramiczne).
W przypadku konstruowania obrabiarki specjalnej ustalenie zadań obróbkowych sprowadza się do opracowania optymalnego planu operacyjnego obróbki, z którym równocześnie rodzi się koncepcja układu roboczego obrabiarki. Plan operacyjny obróbki opracowuje się w oparciu o informacje technologiczne, które obejmują:
— rysunek wykonawczy części surowej i obrobionej,
— zakres zmian wymiarów i kształtów przedmiotu obrabianego (w przypadku gdy obrabiarka ma być przeznaczona do obróbki przedmiotów wykazujących pewne różnice pod względem wymiarów i kształtów),
— wielkość produkcji rocznej lub wielkość serii,
— graniczny koszt obróbki (ewent. żądane procentowe obniżenie kosztu w stosunku do dotychczas stosowanego procesu obróbki, np. na obrabiarce ogólnego przeznaczenia).
Ustalenie zakresu zadań obróbkowych dla obrabiarek ogólnego przeznaczenia jest o wiele trudniejsze niż dla obrabiarek specjalnych. Dla każdej obrabiarki ogólnego przeznaczenia danego typu powinien być przewidziany określony zakres zadań obróbkowych normalnych — wykonywanych na obrabiarce z wyposażeniem normalnym i zadań specjalnych — możliwych do wykonania przy użyciu wyposażenia specjalnego.
Jeżeli projektowana obrabiarka ma być rozwinięciem i udoskonaleniem typu dotychczas produkowanego, to zagadnienie doboru zadań obróbkowych jest o tyle ułatwione, że można wykorzystać istniejącą dokumentację typowych operacji obróbkowych, która wymaga jedynie ewentualnych zmian i uzupełnień na podstawie zebranych doświadczeń, z uwzględnieniem aktualnego stanu techniki i tendencji rozwojowych.
Przystępując do konstrukcji obrabiarki ogólnego przeznaczenia nowego typu, należy przeprowadzić szczegółową analizę jej zadań obróbkowych, dokonując wyboru typowych przedmiotów obrabianych i typowych operacji. Bardzo pomocny w rozwiązaniu tego podstawowego zagadnienia przy projektowaniu obrabiarek ogólnego przeznaczenia jest technologiczny klasyfikator części maszyn (TKCM). Należy przy tym pamiętać, że nadmierne rozszerzenie podstawowych zadań obróbkowych pociąga za sobą komplikowanie konstrukcji i wzrost kosztu obrabiarki. Dla realizacji zadań obróbkowych w szerokim zakresie najlepsze wyniki daje metoda konstruowania rodzin obrabiarek oraz metoda budowy składanej.
Przystępując do konstrukcji tokarki kopiarki należy dokonać wyboru typowych części. Bliższa analiza powierzchni, które mają być uzyskane w wyniku obróbki, nasuwa myśl podjęcia konstrukcji rodziny tokarek kopiarek kłowo-uchwytowych w różnym układzie i różnej liczbie suportów (suporty kopiujące, krzyżowe i poprzeczne wcinające).
Warunki skrawania.
Warunki skrawania określa się odpowiednio do ustalonych zadań obróbkowych obrabiarki, biorąc pod uwagę:
a) rodzaje wykonywanych operacji obróbkowych (np. dla wiertarek — wiercenie, pogłębianie, rozwiercanie, gwintowanie i ewent. wytaczanie),
b) rodzaje i gatunki obrabianych materiałów (żeliwo, stal, metale kolorowe i ich stopy, sztuczne tworzywa i materiały ceramiczne, jak np. porcelana),
c) wymiary i materiał ostrzy stosowanych narzędzi (stale narzędziowe węglowe, stale szybkotnące, węgliki spiekane, spieki ceramiczne).