Kształtowanie powierzchni na obrabiarkach
a. Powierzchnie obrobione, ich klasyfikacja i określanie
Definicja powierzchni obrobionej.
Nazwą powierzchni obrobionej określa się powierzchnię przedmiotu obrabianego powstałą w wyniku usunięcia naddatku obróbkowego, przy czym rozróżnia się:
a) powierzchnię rzeczywistą stanowiącą granicę oddzielającą przedmiot od ośrodka, w którym się on znajduje;
b) powierzchnię geometryczną (nominalną, idealną), określoną na rysunku bez uwzględnienia odchyłek kształtu i chropowatości;
c) powierzchnię efektywną (mierzoną) określoną jako obwiednię wierzchołków nierówności powierzchni rzeczywistej, wyznaczoną kolejnymi położeniami końcówki mierniczej.
Wszystkie wymienione powierzchnie powinny się mieścić w polu tolerancji wymiarów.
Z punktu widzenia procesu kształtowania interesować nas będzie przede wszystkim powierzchnia geometryczna (nominalna), natomiast ostateczny efekt obróbki, należy oceniać biorąc pod uwagę zarys powierzchni rzeczywistej (chropowatość) oraz kształt i położenie powierzchni efektywnej w.polu tolerancji.
Definicja powierzchni obrobionej.
Nazwą powierzchni obrobionej określa się powierzchnię przedmiotu obrabianego powstałą w wyniku usunięcia naddatku obróbkowego, przy czym rozróżnia się:
a) powierzchnię rzeczywistą stanowiącą granicę oddzielającą przedmiot od ośrodka, w którym się on znajduje;
b) powierzchnię geometryczną (nominalną, idealną), określoną na rysunku bez uwzględnienia odchyłek kształtu i chropowatości;
c) powierzchnię efektywną (mierzoną) określoną jako obwiednię wierzchołków nierówności powierzchni rzeczywistej, wyznaczoną kolejnymi położeniami końcówki mierniczej.
Wszystkie wymienione powierzchnie powinny się mieścić w polu tolerancji wymiarów.
Z punktu widzenia procesu kształtowania interesować nas będzie przede wszystkim powierzchnia geometryczna (nominalna), natomiast ostateczny efekt obróbki, należy oceniać biorąc pod uwagę zarys powierzchni rzeczywistej (chropowatość) oraz kształt i położenie powierzchni efektywnej w.polu tolerancji.