Moduł, podziałka oraz skok zębów

Przy określonym rozstawie osi wielkość modułu podobnie jak i podziałki, decydują o tym, czy uzębienie będzie drobniejsze, czy grubsze. Natomiast przy określonej liczbie zębów ślimaka i liczbie zębów ślimacznicy moduł względnie podziałka decydują o rozstawie osi. Ze względu więc na wytrzymałość zębów i temperaturę pracy przekładni moduł względnie podziałka muszą być tak dobrane, aby wynikający z nich rozstaw osi nie okazał się zbyt mały w stosunku do przenoszonego obciążenia. Z drugiej jednak strony moduł względnie podziałka nie powinny być zbyt duże. Dla określonego już względami wytrzymałościowymi rozstawu osi moduł nie powinien być wiele większy, niż to wynika z wytrzymałości zębów na zginanie.

W celu zmniejszenia asortymentu narzędzi normalizuje się moduły i podziałki. W Europie normalizuje się moduły, a w Stanach Zjednoczonych podziałki. Przy czym zarówno jedne, jak i drugie odnoszą się do osiowego, a nie normalnego przekroju uzębienia. I właśnie dlatego trudno jest wytłumaczyć, dlaczego tak powszechnie normalizuje się moduły, a nie podziałki. Normalizacja modułów osiowych nie umożliwia nawet obróbki tym samym narzędziem ślimaków ewolwentowych o różnych liczbach zębów. W przekładniach ślimakowych normalizacja modułów nie spełnia również tego zadania, które spełnia normalizacja modułów w kołach zębatych, gdzie gdyby znormalizować podziałki, wówczas rozstawy osi wyrażone byłyby liczbami niewymiernymi. W przekładniach ślimakowych można zarówno rozstaw osi, jak i podziałkę wyrazić liczbami wymiernymi, ponieważ dobór średnicy ślimaka jest w pewnym sensie dowolny.