Przełożenie przekładni

Przełożenie przekładni określone jest w zasadzie jej zadaniem. Aby umożliwić jednak produkcję na skład znormalizowanych reduktorów trzeba ograniczyć różnorodność stosowanych przełożeń. Przy dużych stosunkowo przełożeniach, z jakimi mamy zazwyczaj do czynienia w przekładniach ślimakowych, nie jest to wcale zadanie trudne.

W katalogach wytwórców spotyka się najczęściej następujące przełożenia:

i = 5; 7.5; 10; 12.5; 15; 20; 25; 30; 40; 50; 60; 80; 100;

przy czym z uwagi na konieczność doboru właściwej liczby zębów ślimaka i ślimacznicy dopuszcza się odchylenia od podanych liczb w granicach nie przekraczających jednak zazwyczaj ±3%.

Dla dwustopniowych przekładni ślimakowych spotyka się następujące położenia jako położenia normalne:

i = 75; 150; 250; 450; 1000; 2000; 3000;

Normy niemieckie (DIN 3976 z roku 1956) przewidują cztery podstawowe przełożenia, a mianowicie:

i = 10; 20; 40; 80;

oraz osiem dodatkowych przełożeń, a mianowicie:

 i = 7,5; 13,2; 15; 26,5;
oraz i = 30; 53; 60; 106;

W Polsce istnieją tendencje do przyjęcia następującego szeregu liczb jako przełożeń normalnych:

i = 8; 10; 12,5; 16; 20; 25; 31,5; 40; 50; 63; 80; 100;

Starano się utrzymać zasadę zwielokrotnienia przełożeń, przy czym tolerancję przełożeń proponuje się zachować w granicach.

Wydaje się bowiem, że procentowa odchyłka przełożenia powinna być różna dla różnych przełożeń.