Określenie naddatku i rodzaje naddatków

Naddatkiem na obróbkę nazywamy warstwę materiału, którą usuwamy podczas procesu technologicznego w celu otrzymania części zgodnej z rysunkiem i wymaganiami technicznymi. Mówiąc inaczej, naddatkiem nazywamy różnicę między wymiarem surówki a wymiarem obrobionej części. Naddatek na obróbkę najczęściej jest usuwany podczas kilku operacji, z których każda może się składać z kilku zabiegów, a te z kolei z kilku przejść. Rozróżniamy dwa rodzaje naddatków:
a) całkowity,
b) międzyoperacyjny.

Naddatkiem międzyoperacyjnym nazywamy tę grubość warstwy obrabianej części, którą należy usunąć w danej operacji, a naddatkiem zabiegowym — grubość warstwy usuwanej w zabiegu. W każdym etapie obróbki część jest wykonywana z pewną tolerancją w stosunku do jej wymiarów nominalnych po ukończonym etapie. Należy zatem rozróżniać następujące wartości naddatków:
a) naddatek minimalny, stanowiący różnicę między minimalnym wymiarem części przed danym etapem obróbki i maksymalnym jej wymian rem po rozpatrywanym etapie obróbki;
b) naddatek maksymalny, stanowiący różnicę między maksymalnym wymiarem części przed danym etapem obróbki i minimalnym jej wymiarem po rozpatrywanym etapie obróbki;
c) naddatek nominalny, stanowiący różnicę nominalnych wymiarów części przed i po rozpatrywanym etapie obróbki.

Tolerancja naddatku w określonym etapie obróbki jest równa sumie tolerancji dwóch etapów obróbki — rozpatrywanego i poprzedzającego.
Suma naddatków międzyoperacyjnych równa się naddatkowi całkowitemu. Naddatki są określane na stronę. W bryłach obrotowych naddatki najczęściej są podawane na średnicę, co wymaga specjalnego zaznaczenia.

Drukuj